بیانیه نخستین همایش" آب، مدیریت مصرف و کنترل بحران خشکسالی ارسنجان"

باسلام خدمت پی گیرکنندگان مصوبات همایش آب ،مدیریت مصرف وبحران خشکسالی
من دیروز خدمت رییس امور آب ارسنجان بودم ایشان اظهار می داشت نه قطعنامه پایانی دست ما رسیده ونه صورتجلسه مربوط به جلسه بعداز ظهر لذا از دوستان تقاضا دارم که موضوع را پی گیری تا دو مورد مذکور طی نامه ای از طریق فرمانداری به ادارات مربوطه شهرستان واستانی ارسال وتقاضای پی گیری شود چرا که ادارات باید اقدامات خود را بصورت مستمر گزارش دهند در غیر اینصورت زحمت زیادی که دوستان در برگزاری همایش کشیدند حاصلی در برنخواهد داشت .

تشکر جمله ای تکراری است اگر من بخواهم بگویم و زیبا و ستتودنی فرمودید و با صحبت های جنابعالی هم خوشحال شدم و هم ناراحت . اینکه عمق فاجعه برای کارشناسان وقت معلوم بوده است و حالا چرا این مشکلات را داریم خود جای نگرانی دارد. بقول شما این قصه هم سر دراز دارد و هم بسیار پیچیده و لاینحل بنظر میرسد. که انشالله با لطف خداوند و عنایت دوستان هم در سازمانها و ادارات مربوط و هم کمک مردم بتوانیم با این معضل کنار بیاییم و برای آینده خودمان و آیندگانمان! خاطرات خوبی( و نه فقط بدی و مشکلات) بجا بگذاریم. بازهم از عنایت و لطف شما سپاسگزارم

ای کاش در این بحث اساتید دیگر بنده وارد میشدند تا از اظهار نظراتشان در این موارد جویا شده و به پرسش و پاسخ بپردازیم اما متاسفانه انگار انجمن دانش آموختگان تنها به طرح مساله میپردازد و کسی نیست که در کارگروه تخصصی صحبت کند و با جوانها حرف بزند. آقای نصیری و دوستانی که در این انجمن کار میکنید لطفا جهت پویا شدن بیشتر این مساله کمکی بفرمایید و نگذارید که اینجا تنها اسمی و رسمی داشته باشد. خب از اون همه دوستانی که در همایش بودند چرا کسی در اینجا نیست که حرفی بزند و تبادل نظری بکنیم؟ خب انگار شما هم تبدیل به یک سایت نمایشی شده اید و فقط در حد جلسه و اینها هستید. قرار بود که اینجا مکانی برای ارتقا سطح علمی دانش آموختگام باشد. امیدوارم که روزی شاهد این پویایی باشیم.

جناب آقای مهندس مهدی اسکندری سلام
از اظهار نظرهای خوب جنابعالی بهره مند شدم ،شماقطعاتوجه فرموده اید که موضوع همایش بحران آب بود ه بنابراین صحبت در مورد صنعت در این همایش بنظر فاقد وجاهت است ودر یک همایش سه تا چهار ساعته نمی شود همه چیز را بیان کرد و بازخودبهتر می دانید که قرار نیست که با یک همایش بتوان همه مشکلات را حل نمود بلکه قرار است یک جرقه زده شود ونمی توان واقعیت های یک جامعه (کشت گندم و...)را براحتی نادیده گرفت واصولا در یک قطعنامه یک کلیاتی مطرح که آن کلیات بتواند سر منشاءیک سری اقدامات بعدی شود علی ایحال پیشنهاد می کنم همین گونه که با علاقه اظهار نظر فرموده اید در ادامه همکاری بفرمایید ودر کار گروهی که موضوع کشاورزی (گل خانه ها ،کشت های هیدروپونیک و....)را دنبال می کند حضور بیابید تا بتوان از تخصص ،تجربیات ونظرات شما بتوان بهره جست باز اینجانب بسهم خود از نظرات جنابعالی تشکر می کنم

با تشکر از استاد محترم. جناب آقای معظم در اکثر مناطق دنیا کشاورزی رو به دید یک صنعت نگاه میکنند و از لفظ کشاورزی صنعتی و حتی گلخانه های صنعتی بسیار استفاده میگردد. مثلا صنعت تولید نشا صیفی و سبزیجات که یکی از این موارد هست. و حال آنکه من تعجب میکنم که نگاه شما به کشاورزی هنوز سنتی بودن و بر چایه کشت گندم. آنهم گندمی که میتوان گفت که سالهاست به اشتباه کشت میکردد میباشد. بنده با توجه به پیشرفت کشورهای دیگر عرض میکنم که آقای مهندس و دوستان گرامی، این روندی که برای این مساله جدی و بدون شک مهم ترین و اساسی ترین مشکل حال حاضر شهرستان و استان یعنی خشکسالی و کم آبی بسیار نا امید کننده است. چون شما این همایش را سرآغاز راه میدانید در حالی که مطمینا جلسات و سمینارهای بسیاری در نقاط مختلف دنیا ایران و استان برگزار کردیده است که میتواند کامل کننده این جریان باشد و لذا شما و دوستان عزیزم سعی در تازه نشان دادن این ماجرا میکند. بسیار ساده و گویاست که مشکل ، مشکلی جدی و درحد بحرانی است. اما راهکارهای دوستان و جناب عالی در حد و اندازه این مساله نیست. بنده جسارت میکنم و بی ادبی که در حضور جنابعالی و اساتیدم حرف میزنم اما با نگاهی به گذشته میبینیم که در سال 87-89 همایشی هم تحت عنوان خشکسابی در ارسنجان برگزار گردید که حتی مشا اسمی از آن نبردید و میتوان آنرا سرآغاز بحث علمی در شهرستان دانست در حالی که هیچ استفاده ای از آن همایش نگردید. نمیدانم چرا و کسی دلش نمیخواهد که به این ماجرا جدی نگاه کنیم. به عنوان مثال در کارگر.های بالا کارگروه توسعه جنگل ها و مراتع رو داریم در حالی که از نظر تیوریک و با توجه به زمان حال حتی حفظ این منابع خدادادی مشکل و سخت است چه برسد به اینکه بخواهیم ما آنها را گسترش دهیم. یعنی اول باید حفظ کنیم بعد گسترش بدهیم. تا الان هنوز ما ثابت نکردیم که میتوانیم اصول و علم حفظ منابع طبیعی رو عملی کنیم جه برسد به گسترش. پس به نظر میرسد که نگاه علمی و غنی و دقیقی در این موضوع نمیباشد. مساله بعدی که در ارتباط با موضوع مطرح شده توسط جنابعالی بود این است که آقای معظم ما در حدود 30 سال و بیشتر در این شهر رشته کشاورزی رو در دانشگاه تدریس میکنیم و دانشجویان و بظاهر اساتید مجربی هم در اینجا حضور داشته اند آیا شما میتوانید از دستاورد های این دانشگاه و علم و نیز ارتباط آن با کشاورزی شهرستان و پیشرفتهای این دو قشر یعنی کشاورزی عملی و علم توضیحاتی را بفرمایید؟ خیلی مشتاقم که بدانم علت اینکه ما الان در این جایگاه نامناسب از نظر کشاورزی و محدودیت آب هستیم چیست را از زبان جنالعالی بشنوم و نقش کارسناسان و دانشگاهیان را در این مساله جویا شوم؟

با سلام و احترام خدمت آقای معظم. جناب آقای معظم حتما شما مستحظرید که ایران زمین سالهاست که با بحران آب دست و پنجه نرم میکند و این فرصت سوزی ها به بهانه های مختلف نبایستی باعث گردد که حتی یک روز رو هم برای مبارزه و نه رفع مشکل کم آبی بلکه کنار اومدن با این مشکل پیدا کنیم. حالا من تعجب میکنم که شما این حرف رو میزنید و مثل بقیه فکر میکنید و باز پافشاری میکنید که بایستی باز هم همایش برقرار بشود. آقای معظم مقالات و پژوهشهای عملی بسیاری در این زمینه انجام شده است و نیز در کشورهای دیگر که با مشکا ت شبیه ما مواجه هستند ، در حال حاضر کارهای بسیار عملیاتی انجام داده اند و نیازی به تشریفات اضافی برای شروع کار نداریم. چرا که در سال 88 نیز همایش ملی خشکسالی در سطح بسیار گسترده تر از این همایش در دانشگاه ارسنجان برگزار گردید و مقالات بسیار خوبی ارایه گردید اما هیچیک عملی نشد. ای کاش بجای این همه حرف و جلسات کمی هم کار میکردیم. شک نکنید که جز با علم و صنعت نمیتوان لا خشکسالی کنار آمد. حتی لفظ صنعت در دنیای امروز برای کشاورزی هم بکار میرود و کشاورزی صنعتی و گلخانه های صنعتی رواج یافته اند. پس جای کمی نگرانی است که شما هم مثل بقیه هنوز فکر میکنید که ما در اول راه هستیم و باید فعلا به همایش و سمینار بسنده کنیم. در همن سایت مطلب جالبی بود که حتی مسولین ما به پیش بینی های هواشناسی توجهی ندارند و حتی حاضر نیستند که این پیش بینی ها را مثل بقیه کشورهای دنیا تفسیر کرده و بکار بگیرند. باز هم جسارت و گشتاخی مرا ببخشید اما کشور هایی مثل آمریکا و ... نیز با خشکسالی درگیرند. بایستی قبول کنیم که در این زمینه بسیار کند و خیلی با حوصله داریم وقتمان را تلف میکنیم. اما باز هم دیر نیست و انشالله که با این مشکلات خوب کنار بیاییم.

در ارتباط با جنگل ها و مراتع نیز باید عرض کنم که دو اشتباه فاجعه بار در ارسنجان رخ داد و اونم رد شدن خطوط انتقال گاز و نیز احداث دکل های برق فشار قوی بود که خیلی راحت میشد با کمی تدبیر اونا رو از کنار جنگل رد کرد نه دقیقا بزنن و از توی قلب جنگل و اتفاق جالبی که افتاد این بود که مردم ارسنجان طی 100 سال گذشته به اندازه این 5-6 سال اخیری که این خط لوله از اینجا رد شد نتونسته بودن جنگل رو تخریب کنن که ماشالا مهندسان ایرانی تونستن و این کار رو کردن. بعد از اون افتادن جاده های متععد در همین حوالی کار رو برای برخی راحت کرد و به هر جای جنگل که خواستن رفتن و حتی با ماشین های سنگین و باری برای جمع کرن چوب و هیزم اقدام میکنن. سر جمع بخوایم حساب کنیم اولا رد شدن این سازه ها و جاده های بدقواره بسیار اشتباه بود که به قول دکتر محتشم نیا استاد گره منابع طبیعی دانشگاه این جنگل ها تنها جنگل های ایرانی- تورانی باقی مونده هستن که دارن به سرعت تخریب میشن. حالا که کار از کار گذشته اما باید از دولت خواست که در ازای عبور این لوله ها و دکل ها بودحه ای جهت بازسازی و احیای مناطق تخریب شده اختصاص داده بشود. و باید این کار رو حتما عملی کرد و خواست که هرجه زودتر نسبت به کاهش اثرات منفی این کارهای نسنجیده اقدام شود.

بایستی در خصوص آبهای زیر زمینی عرض کنم بنابر گزارشاتی در 30 ساله اخیر حدود 70 درصد از آبهای زیر زمینی بطور میانگین استخراج شده است . ایران در ارتباط با خشکی و خشکسال هم جز 25 کشور اول دنیاست که با سرعت زیاد داره جزء 10 کشور اول دنیا در پیش میره. از اونجایی که خشکسالی و کمبود آب یکی از پیامد های اون میتونه نبود امنیت و بسیاری از ناهنجاریهای دیگه بشه حتی سازمان ملل نیز در این ارتباط هشدار داده است. ایران هم ممکنه یک روزی هم ردیف کشورهایی مثل عراق و سوریه و افغانستان و چند تا کشور آفریقایی از این نظر بشه. یعنی ثبات اقتصادی ما بواسطه خشکسالی دستخوش تغییرات جبران ناپذیری بشود. از طرفی طبق نظر کارشناسان این حیطه ، برداشت مابقی آبهای زیر زمینی دیگه برداشت آب حساب نمیشه و اصطلاحا خون زمین رو استخراج میکنن و جدای از پوک شدن غیر قابل برگشت زمین باعث تغییرات دیگری هم میشه. مثلا با از بین رفتن آبرفتهای در برخی از مناطق دیگر امکان نفوذ آب در زمین وجود نداره چرا که این آبرفت ها مانند اسفنج عمل کرده و باعث جذب و ذخیره آب در زمین میشن حال آنکه با خشک شدن مناطق آبرفتی این حالت اسفنجی بطور کامل از بین رفته و غیر قابل برگشت میشه و اصطلاحت سرزمین ها دچار مرگ میشن و میمیرند. امیدواریم که با همت مسولین و مردم و این انجمن که مطمینن هدفی جز خدمت به این کشور و پیدا کردن راه حلی برای این معذل و مشکل ندارن ایشالا در آینده نزدیک و با برنامه ریزی دقیق همگی با پدیده خشکی و خشکسالی کنار بیایم چرا که حل شدنی نیست و باید قبول کنیم که مقداری دیر شده اما هر جایی که جلوی ضرر رو بگیریم منغعت هست ایشالا.

یکی از نکات جالب این مقاله و پیشنهاد نامه !! این بود که کسی حتی اشاره ای به صنعت و علوم مختلف که پول آور هستند نمیکند. حتما آقایان فقط به این پا فشاری میکنند که کشاورزی رو ول نکنیم و حتی باغ جدید و نوین بزنیم و این اصرار های بیهوده برای چیست را نمیدانم. شما مستحضرید که مدت نزدیک به 30 سال است که دانشکاه داریم و ما چه سودی از این دانشگاه بردیم را نمیدانم. کدامیک از ایده های دانشگاهی و پایان نامه های دانشگاهی عملی شد؟ کدامیک از استعداد ها و پستانسیل ها و امکانات دانشگاهی در خدمت شهر و به کمک مردم شهر اومد؟ خب اینا رو نباید ندیده گرفت. پس آقایان لطفا به مقوله علم. امکانات فعلی ارسنحان. یافتن راه حل های جدید برای جایگزینی کشاورزی بیشتر فکر کنند. ماشالا شما همش دم از کشاورزی میزنید حال اونکه هزاران مقاله در ارتباط با سود آوری صنعت در مقایسه با کشاورزی وجود دارد. البته ما آدم های جالبی هم هستیما بدون کارشناسی میاییم و میگیم چرا ارسنجون پتروشیمی و ذوب آهن نداره. این حرفو آدم های زیادی زدن و میزنن. اما خداییش باید حسابی خرج کنیم و سرمایه بزاریم تا جواب بگیریم. باید از شرکت های داخلی و خارجی برای امکان سنجی و کشف پتانسل های ارسنجان کمک بگیریم و امیدوار باشیم که در آینده نزدیک ارسنجان رو از خطر نجات بدهیم. البته من ادعایی ندارم ولی فکر میکنم باید وسیع تر فکر کنیم. با دید کامل تر به موضوع نگاه کنیم و ایشالا ارسنجانی آباد نه در سایه کشاورزی کور!!! بلکه در سایه صنعت. جهانگردی. ورزش. کشاورزی مدرن و دقیق بسازیم.