صورتجلسه جلسه انجمن دانش آموختگان ارسنجان در شیراز

با درود

جناب اقای رحیمی، اولا من از ایجاد جلسه اظهار خرسندی کردم و از همه حضار در جلسه که از سروران بنده هستند تشکر کردم.
دوم اینکه من اساس ngo ها را زیر سوال نبردم و از جمله "متاسفانه نهادهای مردم نهاد به تنهایی نمیتوانند کار بزرگی انجام دهند" استفاده کردم وبرای ان مثال اوردم
سوم اینکه نظرات جمعی از مجموع نظرات فرعی بوجود می ایند
و در اخر اینکه باید به همه نظرات احترام گذاشت حتی اگر با نظر ما مغایرباشد و توهم خواندن یک نظر بدون مطالعه دقیق ان کمی بی انصافی بود چرا که من از اصطلاح " در بلند مدت" استفاده کرده بودم.
امیدوارم با در کنار هم گذاشتن همه نظرات به همان روح جمعی مد نظر شما در پیشبرد اهداف انجمن که همان پیشرفت شهرمان ارسنجان است برسیم
با احترام
محمود رحیمی

باسلام و ادب.
اول اینکه این جلسه قرار بود با هماهنگی اعضا و حقیر تشکیل شود که امکان آن برای انجمن فراهم نگردید،به امید موفقیت دوستان.
دوم.دوست گرامی جناب آقای محمود رحیمی؛ برای موفقیت فرهنگی در جامعه سنتی ارسنجان یک روح جمعی لازم است و نه نظریات فردی، بنابرین ngoها نقش بسزایی در پدیداری روح جمعی یک جامعه ایفا می کنند.بهترین نمونه موفقیت ngo ها در کشور های زیر نظر بریتانیا است. در کشور خودمان که این سیستم در سال 1374 طرحریزی گردید کلانشهرها و برخی از شهرستان ها از جمله سروستان.فیروزآباد.بوانات.استهبان.لارستان.کاشان.قمصر.میمند و . . . در این امور موفیت های پیوسته ای بدست آوردند. این مسیر مانند یک کارگاه کوچک خانگی است که به تدریج گسترش می یابد و انتظار یک تحول عظیم در ارسنجان طی مدت چند ماه یک توهم محال است.
سپاس

با درود.

برقراری جلسه فوق و تصمیمات گرفته شده باعث دلگرمی است لیکن موارد زیر را را نباید از نظر ددور نگه داشت



1- متاسفانه نهادهای مردم نهاد به تنهایی نمیتوانند کار بزرگی انجام دهند و حتما برای پیشرفت یک شهر و حتی یک پروژه نیاز به داشتن رابط ای قوی در بین مسئو لین رده بالا و دولتمردان و هرم قدرت است لذا صاحب منصبان و متنفذین باید در این زمینه یاری کنند .

- ما به خوبی شاهدیم که یک روستا در استان خودمان به واسطه وجود یک وزیر یک شبه شهرستان می شود وصاحب انواع امکانات حتی کارخانه پتروشیمی می گردد!

2- برای برون رفت از انزوای شهرمان ضمن پیگیری مسایل مربوط به جاده و راه اهن، می بایستی امکاناتی با کمک خیرین شهر و دیگر سرمایه گذاران در ارسنجان ایجاد گردد که ارسنجان را در زمینه ملی و حتی در برنامه بلند مدت در سطح بین المللی معرفی نماید.

- مثلا احداث بیمارستان جناب اقای ابراهیمی نمی تواند کمکی به ارسنجان نماید مگر اینکه با فوق تخصصی کردن آن و تجهیز آن با امکانات مدرن به عنوان یک بیمارستان مطرح، مردم منطقه چه بسا دیگر نقاط ایران را به ارسنجان بکشاند.

3- بر متخصصین حوزه باستان شناسی و گردشگری که دغدغه پیشرفت شهر را دارند این است که با تشکیل کار گروه در انجمن، پتانسیل های تاریخی شهر معلوم و ضمن تلاش برای متقاعد کردن سازمان گردشگری ،به ایجاد یک قطب گردشگری در ارسنجان همت گمارند که پیشنهاد ایجاد موزه ، ایده بسیارجالبی است

-باز ما شاهد این هستیم که برخورد یک روستا زاده با یک توریست باعث جهانی شدنآن روستا می گردد

4- متاسفانه پس از انقلاب عموما ودر چند سال گذشته خصوصا ، یا اثری از همشهریان در سمت های مملکتی و ذی نفوذ نمی بینیم

و یا اگر کسی هم حضور داشته و دارد، عافیت طلبی و بیخبری رابه هر دلیلی ترجیح داده است .

-تنها در مورد دانشگاه ازاد بود که همت جمعی از بزرگان باعث برکات خیر و جلو گیری از انزوای بیشتر شهرمان گردید



امیدوارم با تلاشهای صورت گرفته و ورود همه همشهریان در هر سمت و شغلی و با هر مدرک و انگیزه ای، به دور از تعصب و قوم گرایی



دست در دست هم دهیم به مهر میهن خویش را کنیم اباد

با آرزوی موفقیت دوستان در تحقق طرح های مطرح،
در جلسات تهران انجمن دانش آموختگان ارسنجان این واقعیت که امور اجرائی توسعه شهرستان، در زمینه های مختلف (همانند آنچه در این صورتجلسه آمده)، نیازمند متولی مشخص (رسمی و غیر رسمی) و پیگیری مجدانه است مطرح و مورد توافق بود بعلاوه بدیهی می نمود که هر چه به جامعه هدف نزدیکتر باشی انتظار نتایج ملموس در زندگی روزمره فزونتر می شود.
بنظر می رسد در همه موارد، جدای از تقسیم کار و فعال شدن دبیرخانه انجمن در شیراز و ارسنجان، نتیجه فراتر از نیرو و انرژی بکار گرفته شده، در سطوح خرد و کلان، نخواهد بود و موسسه بین المللی پژوهشگران آگاه و مدیر عامل محترم آن وظائف سازمانی تعریف شده و خاص خود را در زمینه حرفه ای (تحقیقات بازار) دارند و اگر چه بستر انجمن در این نهاد شکل گرفت لیکن در بلند مدت ناچار می باید مستقل و روی پای خود بایستد.
دوستانی که در شیراز و ارسنجان با امیدواری و نیت خیر، خود را با اهداف انجمن همسو می بینند باید بفکر ایجاد ساز و کاری شوند که بتواند پاسخگو باشد وگرنه مطالبات بالاتر به تنهائی راهکار نخواهد بود.