شهروندی سخت کوش وبامرام/اینچنین می گفت از رنجی مدام (شعر طنز)

طنز...
شهروندی سخت کوش وبامرام                 اینچنین می گفت از رنجی مدام
وای از خرج ومخارجهای عید                     وز تورّم های بسیار وشدید
از سحر تاشب تلاش وخستگی                    بهر حفظ آبرو  و  زندگی
عایدات من شده پانصدهزار                     از خود یارانه تا هرگونه کار
باهمین رفتم به بازار خرید                         قصه این عید من رابشنوید:
بعد ازاینکه با هزاران احتمال                    خرت وپرتی راخریدم باعیال
آبلیمو باماش وسیرو لوبیا                        شیرخامه،بامیه بازولبیا
تخمه ونارگیل وگزبا آب نبات                   مرغ سردوکیک وچای و شکلات
قرض بگرفتم چهار کیلو برنج                      تاخورم چون اغنیا درجای دنج
قیمت  اینها  نمودم  واژگون                     گیج گشتم چون که شد یک ملیون
دارویی دادند من را باشتاب                   مات گشتم ناگهان رفتم به خواب
شیربودم لیک چون موشی شدم                چون اسیر رنج بی هوشی شدم  
درچنین حالی بدیدم صحنه ها                   صحنه ها و  نکته ها و طعنه ها
صحنه ی شاداب من رابشنوید                   لحظه های ناب من رابشنوید
کاش در   بیداری این روزگار                    لا اقل یک صحنه می شد آشکار
خواب من یک خواب جادویی نبود          نه ، ز  تاثیرات   دارویی  نبود
درخیابانی   شلوغ  و   با صفا                   یک نفر دیدم پی  عهد و وفا
جان به کف اصرار برحق می نمود             در   پی  تزویر و  باند بازی نبود
در   درون   باغ خشکی یک کلاغ              می گرفت از هدهدوبلبل سراغ
رود   آبی  درخروش ماه تیر                    گشت سوی دشت خشکی سربزیر
در   بیابانی سموری در به در                  شادمان می خورد پسته با شکر
روی دوش شیر نر چندین شغال             مثل میمون گرم شوق وقیل وقال     
پشه ای هم فیل را می زد تَشَر                   کز  بلای خشم من  بنما حذر
نیمه شب درکنج تاریکی ود رد                 مردمانی یافتم از جنس مرد!
در   زمان ظهروهنگام اذان                     کاسبی تعطیل وبسته شد دکان
در  صف  تخمرغ مردی زن ذلیل              سیلی سختی به زن زد بی دلیل
ماه از   خورشید  شد   پرنورتر                سنگ های سخت شدمثل فنر
بود  در   دستان   مردان ستبر                 نه فشار و  نه گرانی ونه جبر
طفل بی مام وپدر در  رستوران              کرد گوشت قرقاول رانوش جان
کودکستان    بدون     شهریه                 نوعروسانی    بدون    مهریه
سکه ها بردست و بر مچ هاطلا                دور از  ایران و ایرانی  بلا
نرخ   بنزین و   گازوئیل بود مفت             مجلس ودولت به هم همراه وجفت
گوش    بر    فرمان و    درراه ولا             در    ره  خد مت به مخلوق خدا
گوشت ومرغ ومیوه ها ارزان شده            کاخ های    اجنبی   لرزان شده
نه  ز   کمبودی کسی کردی گله                 نه   به    جان    کارمندی  ولوله
آب و   برق و   گاز مجانی شده                وام گیری   کار آسانی    شده
روستا   و      شهرها      آبادتر                چرخ   ماشین    همه پرباد تر
کفش و شلوار و  قبا هم دروفور                چشم دشمن زین همه انعام کور
چون شدم بیدار دیدم توی پارک                می شمردیک تن دلار وروبل ومارک
پیش خود گفتم عجب خوابیست خوب           لاجرم شام سیاهم شد غروب
ناگهان دیدم که یک فرزانه ای                   گفت ای بابا مگر دیوانه ای؟
کرده ای ای بینوا تو  پرخوری                   غافل از نرخ خاموت وآجری
 ناگهان یک نعره از جنس خطر               گفت پاشو شهروند خون جگر
 خلسه برجانت زده هذیان نگو                  وای برتو از غم وهجران نگو
خواب تو ازجنس بی هوشی بود                 از شمول خواب خرگوشی بود
عید آمد میهمان پشت دراست                هرکه بدمهمان بود او کافراست
وای مهمان وای مهمان الفرار                   من ندارم سکه و روبل ودلار