عقدنامه، آمیخته به کلام زیبای پارسی‎

بِسمِ الله الرَحمنِ الرَحیم
الحَمدُلله الَذی اَحَلَ النِکاح بِفَضلِه و کَرَمِه
پیمان و پیوند

معاشران گره از زلف یار باز کنید

شبی خوش است بدین قصه اش دراز کنید
حضورخلوت انس است و دوستان جمعند

و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید

غرض از برگزاری این مراسم باشکوه، فرحبخش و دلگشا، پس از اقرار به یگانگی ذات حضرت دادار یکتا که وحدانیت مختص ذات خداوند احدست وفردانیّت سزاوار «الذی لَم یَلِد وَ لَم یولَد وَ لَم یَکِن لَهُ کُفُواً اَحَد» و هم او از جهت حفظ نظام سلسلهٔ بنی نوع آدم را به تزویجی لازم و نکاحی مَناط، ترغیب فرموده که این مراسم در ساعتی به سعادت مَشحون و اَوانی به میمنت مقرون به وقوع می‌پیوندد.
عَقد مناکحهِ دائم و شرعی فیمابین عالیزاده، ستوده خصال، آقای ....... فرزند مبادی آداب آقای ........ و خانم عالی شان و نیکو خصال ........، فرزند مبادی آداب آقای ..... به صِداق میمنت طِباقِ معیّن.

ما عاشقانه حلقهٔ پیوند می‌زنیم
دل را به بند مهر و وفا بند می زنیم

آیینه ها به دیدنمان چشم انتظار
بر انتظار آینه لبخند می زنیم

دوشیزه خانم.....، فرزند آقای .....
آیا این‌جانب وکیل هستم شما را به عقد دائم آقای..... فرزند..... درآورم به صِداق و مهریهٔ:
یک جلد کلام الله مجید
یک جام آینه، یک جفت شمعدان نقره
یک شاخه نبات
و ...... سکهٔ طلای تمام بهار آزادی
که تماماً به ذِمهٔ زوج مُکَرّم دِین ثابت است و عِندَالمُطالِبِه به سرکار عالی تسلیم خواهند داشت.
آقای ........ از جانب شما نیز وکیل هستم؟
این بخش سه بار تکرار می شود و در نوبت سوم چنانچه عروس خانم پاسخ مثبت ( بله) دادند، بلافاصله خطبهٔ عقد به شکل زیر خوانده می‌شود.
اَنکَحتُ وَ زَوّجتُ مُوَکِّلَتی (اسم عروس خانم)
لِمُوَکِّلِک ( اسم آقای داماد) عَلی المَهرِ المَعلوم.
قَبِلتُ النِکاح وَ التَّزویج لِمُوَکّلی ( اسم آقای داماد)
عَلی المَهرِ المَعلوم
اِن شا اَلله مبارک است.
بشود که آن دادار بی همتا، نیرومند هماره پیروز، که درسراسر جهان استومند سزاوار ستایش و نیایش است، او این دو یار جوان جوانبخت و همهٔ ما را به یاری آید، دستگیری کند، زندگی بخشد، شادی آفریند، گشایش فرماید، دل بسوزاند، چارهٔ کار ما را به ما بنماید، پیروزی بخشد، بهروزی بهره سازد، دادرس باشد، کامیابی ارزانی دارد، پیمان شناسی و نیک دلی بخشاید و آن توانای دانا فرزندانی تندرست، مهربان، پاکدل، فرهیخته و خدمتگذارِ مام وطن، ایران سربلند، به این دو نوپیوند ارزانی دارد.

ایدون باد

این متن نخستین بار سال ها پیش به عنوان یک پیشنهاد تهیه گردید که یک بار در ایران و دگربار در آمریکا عملاً و رسماً در دو مراسم اجرا شد و مورد استقبال فراوان قرار گرفت و سرانجام با تأکید دوست فاضل و پژوهشگر ارجمند آقای استاد حسین نیر تحریر مجدّد آن اینک به جوانان سبز بخت نازنین پیشکش می‌شود.

محمد حسین شیرازی - تهران، تابستان 1392