چنین گفت زرتشت ^{مطلب ویژه}

چنين گفت زرتشت: آنچه كه از اين سرزمين ودراين مرز و بوم است، از آب ها وزمين ها و گياهان را مي ستايم.  درودتان باد، نيكوترين درودها -همانسان كه وقتي از بودا، لقمان، سقراط، شكيپير،  ابراهيم، عيسي، لوتركينگ، سعدي، حافظ، فردوسي، راسل، بقراط، كورش، اسكندر، هوگو، نهرو، زبور، تورات، انجيل، قرآن و... يك سخن زيبا ميشنويم - چون نيك است، آن نيكو رامي پذيريم  و تلاش مي كنيم  از آن به عنوان يك ارزش فرهنگي و انسان ساز و فرهنگ نهاد ، ياد كرده و از آن بهره مند شويم،  نيكو وسزاوارست، كه آموزه هاي كهن ميهني خويشتن را به دست باد و توفان فراموشي نسپاريم، و چون اين كنيم به ناچار بايد براي خوراك فكري خود دست به دامان ديگران بيازيم، آنگاه است كه خودرافريب داده  و ناسپاسمنديمان را جلوه گر خواهيم ساخت! كم واندك  نيستند كساني كه خود و انباركهاي ذهن خود را به ديگران سپرده تا از فضاي آن استفاده كنند!  وبر عكس تااسم بزرگي از بزرگان ايران زمين پيش آيد، هوش و حواسشان به لرزه در مي آيد، چهره پر آژنگ و دژم دارند كه هين بنگريد كه او از كتيبه ي نقش رستم، تخت جمشيد، پاسار گاد و بيستون  و تيسفون سخن به ميان ميآورد - او كهنه پرست است - همه سخن از منشور حقوق بشر ميگويند، اما آن برافروخته ي جاهل ميگويد، اينان را جاعلان براي گمراهي ما ايرانيان جعل كرده اند - اوبه يكباره هرچه درستي وزيبايي ست ،  را به ناسزا مي گيرد و هر چه از نياكان داريم را به آتش جهالت عباسيان يكسره مي سوزاند.باري سخن را به درازا نپردازم- اين قلم ديربازيست كه پژوهشي براوستا، كتاب پيامبر ِخردمندِ ايران باستان داشته است- بيشترين چيزي كه دوست دارد با  شما دوستان دانشور درميان آرد، موضوع باور محيط زيستي وبرزيگري ودامداري ِ نياكان باخرد و دانشمندمان در اين باره است - در اينجا چند سفارش محيط زيستي را از اوستا برگزيده و به شما هديه آورده است، تا چنانچه شرايطي بهتر فراهم آيد و دادار داناي توانمندِ اين جهان استومند، ياري افزايد، افزونتر  وسزاوارتر، مقاله اي در خور، پيشكش هم ميهنانِ  پاك سرشت و فرهيخته بنمايد: 

۱- درود بر آفريدگار همه ي آفريدگان جهان.

۲- درود برگياه ِاَ شَوَنِ  مزدا آفريده.

۳- كسي كه آبهاي اهورايي را با بهترين ز َو ر- ز ٓوري كه اشوني آنرا پالوده باشد، بستايد، فروغ و فَرّاز از آن اوست ، تندرستي و پايداري تن از آن ِ اوست، خواسته ي بسيارآسايش بخش ازآن اوست، فرزندان ِبسيار كار آمد و زندگي دير پاي ازآن اوست، بهترين هستي ِاشونان و روشنايي ِ بخشنده همه گونه  آسايش از آن اوست.

۴- آبهاي نيكِ مزدا آفريده وگياهان مزدا آفريده را ستايش ونيايش  و خشنودي و آفرين باد.                     
٥-  بااين گفتار " گاهان " آبهاي نيك را ازآلايش مي پالايم.

۶- مهر فراخ چراگاه را مي ستايم

۷- رام بخشنده ي  چراگاه ِ خوب راميستايم .

٨ -  آبها وزمينها و گياهان را ميستايم.

٩ - وبدانجا بذر ًهمه ي رستنيها را كه بر اين زمين، بلند ترين و خوشبوي ترينند، فراز بر

۱۰ - و بدانجا بذر همه ي خوردنيها كه خوردني تر وخوش خوراك تر و خوشبوي تر و از ميان نارفتني اند، را براي مردمان فراچنگشان آور

۱۱ - زرتشت مي پرسد: اي دادار داناي اشون،  كجاست آنجايي كه زمين درآن بيشتر شادكام شود؟اهورا مزدا پاسخ داد: چنين جايي آنجاست كه اشوني، هرچه بيشتر گندم  و گياه و درخت و درختان ميوه بكارد، جايي كه چنين كسي زمينهاي تشنه را آبياري، و زمينهاي تر را زهكشي نمايد! ونيز آن جا چراگاهيست فراخ و گسترده كه بيشترين  رمه ها و ستوران درآن پرورش يابند.

۱۲ - زرتشت از اهورا مزدا مي پرسد:داي بزرگ افريننده ، كجاست؟ آنجا كه زمين از باشندگان به تلخ ترين روز دچارآيد. اهورا مزدا پاسخ ميدهد: چنين جايي آن خاك است  كه مردارهاي بسياري از مردمان وسگان را در آنجاي  به خاك بسپارند  - آنجاييست كه درآن دخمه هاي بسيار برپا نمايند و درآنها مردگان را بينبارند.

١٣ - زرتشت مي پرسد چه كسي زمين را بيشتر از همه شادكام مي سازد؟ اهورا مزدا پاسخ ميدهد آن كس كه زميني كه آيش مانده وبذري در آن نيفشانده اند،  اشون مردي پيداشود وآنرا كشت ورزي كند، آن زمين از دست آن برزيگر شاد گردد - به سان دوشيزه اي زيبا ونيكو سرشت كه دير زماني بي فرزند مانده و شويي خوب آرزو كند.

۱۴- زرتشت ميپرسد اي اهورا مزدا بادافره آ نكس كه آب را وخاك بيالايد چيست؟ اهورا مزدا پاسخ ميدهد كه:  سزاي اين  نابخردي پانصد ضربه تازيانه است. اين بود بعضي از آموزه هاي دين آگاهان يكتا پرست ايران  زمين،  آنان كه در ايرانويج، ايراني انديشيدند و باخرد اهورايي  وجمعي خويش نه تنها  نيك زيستندو نيك ورزي كردند، بلكه آن  برنامه هارا در دل پاك مردم اين آب و خاك به يادگار به ارمغان نهادند  - 

بدرودتان باد.  

دوستدارتان

محمد حسين شيرازي آبان ١٣٩٥