A+ A A-

یادی از رفتار و خدمات عزیز تازه درگذشته شادروان حسین رضایی

نویسنده:  چاپ پست الکترونیکی

یکی دیگر از ویژگیهای مرحوم حسین رضایی تفاوت بزرگ میان سواد کلاسی و رفتار اجتماعی‏اش بود. او به دبستان یا دبیرستانی نرفت و درسی نخواند. با این همه گویی زندگی را به کلاس مردم شناسی تبدیل کرد و در گذر گزینش دوستان و همراهان، فرزانگان و دانشمندانی چون دکتر محمد حسین اسکندری را به دوستی گرفت.

فرزندان نیکو و نان حلال
درگذشت شادروان حاج حسین رضایی را به خانواده  گرامی و ارجمند ایشان، مردم ارسنجان و همه دوستان و آشنایان این انسان شریف، دلسوز و پرکار و کارآزموده تسلیت می گویم. تا آنجا که به یاد دارم ایشان و همگی برادران عزیزشان، بدست آوردن نان حلال و پاک که دسترنج کارشان باشد را سر لوحه زندگی خود قرار داده بودند. ادب و احترام به دیگران نیز از ویژگیهای ایشان و خانواده گرامی اشان بود. سختی های روزگار که در زندگی بسیاری از انسانها رخ می دهد نگذاشت که از این راه درست به دور شوند و پاکدستی، درستکاری و ادب را پیوسته در کارنامه خود داشتند. یکی از دستاوردهای مهم این پاکدستی و ادب، همان فرزندان نیکوست که خداوند به مجموعه خانواده شادروان رضایی  ارزانی داشته است.

Anjoman Arsanjan 170118 02
خدمت در آبادانی شهرستان و دانشگاه آزاد اسلامی
با پیروزی انقلاب اسلامی و باز شدن فضای سیاسی فرصتی پدید آمد تا جوهره وجودی مرحوم حسین رضایی نمودی دیگر پیدا نماید. ایشان به همراه دیگر معتمدان محلی کوششهای فراوانی را در راه عمران و آبادی شهرستان ارسنجان بنیان گذاری کردند که خیر و برکات فراوانی را به مردم این سرزمین ارزانی داشت. او  در دوران انقلاب اسلامی بسیاری از روحانیون و مبارزان را در خانه خود پذیرایی نمود. پس از انقلاب که بسیاری از این مبارزان دیروزی پست و مقامی گرفتند، آقای رضایی از رفاقت این دوستان دوران سخت به سود مردم ارسنجان بهره گرفت تا بتواند گامی در راه پیشرفت منطقه بردارد.
با آنکه در دوران آغازین انقلاب فرزندانش این انسان فداکار دوران کودکی و نوجوانی را می گذرانیدند، ایشان بسیاری از کارهای درآمدزای خود را رها کرد تا برای مردم گامی به جلو بردارد. از مردم چشمداشتی برای خود نداشت. تنها درخواستش امضای طومارهایی بود برای ساخت جاده، مراکز درمانی و بهداشتی، فرمانداری، دانشگاه آزاد اسلامی و از این نمونه ها آماده شده بود. البته پس از آنکه طومارها را به سرانجامی می رساند از مردم خودیاری می خواست تا برایشان آبادانی بیاورد.
به گمانم آسفالت کردن راه ارسنجان تخت جمشید که با هماهنگی همه بزرگان در ارسنجان و توابع به انجام رسید، نخستین کامیابی مجموعه خیر اندیشان ارسنجانی باشد که مرحوم رضایی نیز در آن کار نقش ارزشمندی داشت. یاد مرحوم حاج احمد خان ابراهیمی،  هم در آسفالت جاده و هم در کار دانشگاه آزاد اسلامی فعالانه شرکت داشت و شوربختانه بسیار زود رخت از دنیا بر بست، به نیکویی باد. روشن است که برای انجام چنین کارهایی که نیازمند اعتماد مردم بود، ادب و مردم داری و پاکدستی سرمایه آقای رضایی و همکارانشان بود. هر چه مردم کمک کردند آنها صدها برابر خدمت به مردم بازگردانیدند.

Anjoman Arsanjan 170118 03
پیگیریهای خستگی ناپذیر مرحوم حسین رضایی نقش اساسی برای راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی داشت. یاد استاد فرزانه و مردمی ادبیات شهرمان شادروان دکتر محمد حسین اسکندری به نیکی همراه باشد که برای راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان از خود گذشتگی های فراوانی داشت. در آن دوران، یک سازماندهی نانوشته اما پر کاری برای راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی شکل گرفت که هر کس نقش خود را بخوبی بازی کرد. در این بازی نیکوی تیمی، نام ارسنجان بعنوان نخستین بخش کشور که دارای دانشگاه آزاد اسلامی است، ثبت شد. در این میان نیاز به یک انسان از خود گذشته و فداکاری بود که بخش بزرگی از کار و زندگیش را برای پیگیری این کار بزرگ رها کند. شادروان حسین رضایی اجرای این نقش پر رنگ را بر دوش گرفت و بخوبی از عهده اجرای آن برآمد.
تا آنجا که به یاد دارم، پس از کسب همه موافقتها برای راه اندازی دانشگاه آزاد اسلامی در ارسنجان، جناب آقای دکتر جاسبی ریاست وقت دانشگاه می گویند چون ارسنجان بخش است، صدور مجوز در حوزه تواناییهای رییس دانشگاه نیست و باید رییس هیات امنای دانشگاه یعنی آیت الله هاشمی رفسنجانی اجازه تاسیس را صادر کنند. آقای رضایی نزد یکی از نمایندگان مجلس بنام حجت الاسلام روحانی نماینده وقت اردکان فارس (سپیدان) می رود و در خواست همکاری می نماید. آقای روحانی در دوران انقلاب برای سخنرانی به ارسنجان می آمدند و از دوستان آقای رضایی بودند. این دوستی دیرینه موجب می گردد تا آقای روحانی امکان دیدار آقای رضایی با آیت الله رفسنجانی را فراهم آورد و در همین دیدار موافقت با تاسیس دانشگاه فراهم می گردد.      
پس از تاسیس دانشگاه نیز پیوسته در راستای گسترش آن با مدیران دانشگاهی در ارسنجان، شیراز و تهران در پیوند بود. او با پیوندهای گسترده ای که با مجموعه ای از انسانهای ارزشمند داشت، هر چه می توانست برای کمک به دانشگاه انجام داد و کامیابی های فراوانی هم بدست آورد. هر از گاهی که به دیدن او می رفتم در اندیشه دشوارهای دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان و پیدا کردن روشهای گسترش آن بود. گویی چون فرزندی دلبند دوستش داشت و برای گسترش آن می اندیشید و گام بر می داشت. توسعه شبکه راهها به گونه ای که ارسنجان در گذرگاه چند راه بزرگ قرار گیرد از دیگر آرزوهای او بود که چندین بار به نگارنده یادآور شد.
می توان گفت که در این چند دهه گذشته شادروان حسین رضایی در بسیاری از برنامه های توسعه شهرستان ارسنجان مانند ساخت مراکز درمانی-بهداشتی، راهها، فرمانداری، نیروی انتظامی و بانکها به گونه ای مستقیم یا غیر مستقیم دخالت داشت. البته کارهای بزرگی به انجام رسید و کارهای فراوانی بر جای مانده است که جوانترها باید بر دوش گیرند. او چند روز پیش کوله باری از آزموده ها و آرزوهای خداپسندانه را به ما سپرد و به خدا پیوست.

Anjoman Arsanjan 170118 04
کوشش برای تاریخ نگاری ارسنجان
یکی دیگر از ویژگیهای مرحوم حسین رضایی تفاوت بزرگ میان سواد کلاسی و رفتار اجتماعی‏اش بود. او به دبستان یا دبیرستانی نرفت و درسی نخواند. با این همه گویی زندگی را به کلاس مردم شناسی تبدیل کرد و در گذر گزینش دوستان و همراهان، فرزانگان و دانشمندانی چون دکتر محمد حسین اسکندری را به دوستی گرفت. برای ساخت دانشگاه و نیز داشتن دوستان فرزانه از بسیاری از با سوادان پیشی گرفت. داستانها و ضرب المثل های فراوانی را به یاد داشت که در هنگام گفتگو به خوبی از آنها بهره می برد. درهمین همنشینی با دیگر فرهیختگان بود که دریافت تاریخ زندگی پر فراز و نشب مردم ارسنجان میتواند تاریخی خجسته و افتخار آمیز باشد که ارزش تاریخ نگاری دارد. به دیگر سخن، او تنها به آبادانی امروز نمی اندیشید بلکه دوست داشت که تاریخ ارسنجان هم برای مردم این سرزمین نگاشته شود. دوست داشت همگان بدانند چه بر مردم این سرزمین گذشته است و نقش بزرگان این سرزمین در رهبری مردم چگونه بوده است.
با این رویکرد به تاریخ بود که ایشان از فرزند برادرشان جناب آقای مهندس جواد رضایی درخواست نمود تا در کتابخانه های ایران و دیگر نقاط جهان جویا شود و هر آنچه می تواند اسناد تاریخی درباره ارسنجان گردآوری نماید. خوشبختانه تا آنجا که آگاهی دارم، این درخواست به سرانجام نیکویی رسیده است. هم اکنون اسناد بسیار ارزشمندی درباره ارسنجان از کتابخانه های بروکسل، لندن و کتابخانه ملی ایران از سوی آقای جواد رضایی گردآوری شده است که کپی بخشی از آن را برای دلخوشی و شادمانی روحی برای عموی گرامی اشان فرستاده اند. امید می رود که با درگذشت مرحوم عمو، خداوند بزرگ توان و انرژی بیشتری را به آقای مهندس رضایی برای چاپ این کتاب ارزشمند ارزانی دارد.

Anjoman Arsanjan 170118 05
همسری مهربان
در این میان نباید نقش ارزنده همسر مهربان ایشان فراموش گردد. همسری که در همه دوران با او بود، از کمبودها و کاستی ها گله نکرد و به همسرش یاری داد تا پر توان در جامعه حضور یابد. به یاد دارم که در دوران راه اندازی دانشگاه این بانوی گرامی چگونه با همه کمبودها، میهمانان همسرش را سرافرازانه پذیرایی می کرد. در این چند سال آخرزندگی که آقای رضایی از نظر جسمانی ناتوان تر از پیش شده بود، زحمات همسر گرامی اش چندین برابر بود. خداوند آرامش ابدی را نصیب روح آن سفر کرده نماید و به بازماندگان گرامی اش تندرستی، شکیبایی و بردباری ارزانی فرماید.

Anjoman Arsanjan 170118 06
چه باید کرد؟
افزون بر نکوداشت یاد شادروان حسین رضایی نگارنده دوست دارد که به خودش و خوانندگان گرامی یادآور شود که ارزش خدمتگزاران خود را بدانیم. نباید بگذاریم تا کسی از دنیا برود و افسوس خوریم چرا ارزش او را ندانستیم و یا چرا انرژی ها را برای ناتوان ساختن یکدیگر هزینه کردیم. ما برای پیشرفت نیازمند همکاری و همدلی هستیم. در این روزگار سخت خشکی و ناتوانی اقتصادی باید یار و غمخوار یکدیگر بود. باید گذشت و مهربانی را سرلوحه کار قرار دهیم و بکوشیم تا افراد دلسوز تنها نمانند. باید بدانیم که نیازمند تحمل رای و باورهای دیگران هستیم. خدا یارتان باد

سید محمد جعفر ناظم السادات

دیدگاه خود را درباره این نوشته با دیگران در میان بگذارید:

یا اگر در سایت عضو نیستید، می‌توانید به عنوان میهمان دیدگاه خود را بفرستید:

0
دیدگاه شما پس از تایید مدیر سایت نمایش داده خواهد شد.
  • دیدگاهی وجود ندارد