دست در دست کودکان کار
نویسنده: مدیر سایت چاپ پست الکترونیکی- منتشرشده در مقاله‌ها
- خواندن 2619 بازدید
همه چیز از روزی شروع شد که مدیر خانه تسنیم محله ساعی تصمیم گرفت با مشارکت گروهی از دانشجویان این محله، سازمانی مردم‌نهاد برای حمایت از کودکان‌کار تشکیل دهد...
همه چیز از روزی شروع شد که مدیر خانه تسنیم محله ساعی تصمیم گرفت با مشارکت گروهی از دانشجویان این محله، سازمانی مردم‌نهاد برای حمایت از کودکان‌کار تشکیل دهد. «نفیسه خلیلی»، که خودش فارغ‌التحصیل دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه است، با کمک ۴ دانشجوی پرانرژی و مشتاق این دانشگاه در گام اول غذای اضافی و دست نخودره سالن غذا‌خوری دانشکده را جمع کردند و به دست کودکان‌کار منطقه رساندند. در گام بعدی با کمک شبکه خیّران محله، برای کودکان‌کار دستکش، کلاه و شال گردن تهیه کردند. اینکه دانشجویان جوان در ادامه قرار است چگونه از کودکان‌کار منطقه حمایت کنند، سؤالی است که اعضای گروه «فعالان انجمن علمی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه» در یک روز سرد زمستانی و در ساختمان نوساز سرای محله ساعی به آن پاسخ می‌دهند.
ریشه‌یابی مشکلات کودکان کار
زمانی که دید دوستانش در انجمن علمی دانشکده، مشغول فعالیت در حوزه کودکان‌کار هستند، پا پیش گذاشت تا گوشه‌ای از کار را بگیرد، اما آرام آرام به عضو ثابت گروه تبدیل شد و حالا بیشتر زمان فراغتش صرف فعالیت در حوزه کودکان‌کار می‌شود. «درسا زندیه» در این‌باره می‌گوید: «در مصاحبه با استادان در زمینه کودکان‌کار به بچه‌ها کمک می‌کردم تا اینکه خودم عضو گروه شدم و حالا در کنار دوستانم برای رفع مشکلات کودکان‌کار تلاش می‌کنم.» درسا معتقد است کلید همه مشکلات دست مردم است و اگر شهروندان اراده کنند، بسیاری از مشکلات این شهر برطرف می‌شود: «اگر مردم به‌عنوان اثرگذارترین عنصر شهر نخواهند به همنوعان خودشان کمک کنند، قطعاً دولت و شهرداری و دیگر نهادها نمی‌توانند در این زمینه به نتیجه مطلوبی دست پیدا کنند. برخی فعالیت‌های خیرخواهانه سریع به نتیجه می‌رسد و دردی را دوا می‌کند؛ مثل توزیع غذا و پوشاک گرم بین کودکان کار. بخش دیگر کار، که به نظرم اهمیت بیشتری دارد، رفع ریشه‌ای مشکلات کودکان‌کار است که با ایجاد زمینه‌ای برای تحصیل و اشتغال آنها به سرانجام خواهد رسید.»
جلو اسراف گرفته شد
«هانیه حسن‌شاهی» یکی از دانشجویان دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه است که از شهر ارسنجان استان فارس به تهران آمده و در منطقه ما سکونت دارد. هانیه درباره ایده رساندن غذای سلف‌سرویس دانشگاه‌ها به کودکان‌کار منطقه می‌گوید: «از روزی که به دانشگاه آمدم، متوجه شدم همیشه بچه‌ها از اینکه غذای ریخته شده در ظرف زیاد است و اسراف می‌شود شکایت داشتند. من و دوستانم یک ظرف بزرگ در سلف گذاشتیم تا بچه‌ها آن بخش از غذایشان را که زیاد است داخل این ظرف بریزند. بعد این غذا را هم داخل ظرف‌های کوچک‌تر ریختیم و به دست کودکان‌کار منطقه رساندیم.» اجرای این طرح مدت زیادی دوام نیاورد؛ چراکه بچه‌های گروه حامی کودکان‌کار با مخالفت مسئولان دانشکده مواجه شدند.هانیه می‌گوید: «مسئولان دانشکده می‌گفتند در فرایند جمع‌آوری و تحویل غذاها به کودکان کار ممکن است غذا فاسد شود. به همین دلیل موقتاً این کار را متوقف کردیم، اما پیگیر این موضوع هستیم تا با نظارت مسئولان دانشکده، این کار را از سر بگیریم. علاوه بر این، به دنبال همکاری با نهادهای فعال در حوزه کودکان‌کار هستیم تا بتوانیم با استفاده از تجارب آنها،کاری اساسی برای کودکان‌کار محله‌مان انجام دهیم.»
ایده جمع‌آوری غذا از دانشگاه‌های منطقه
«محدثه زمانی» از شهرستان ملایر به تهران آمده و در خوابگاه دانشکده اقتصاد واقع در محله ساعی زندگی می‌کند. او با اشاره به چگونگی تشکیل گروه داوطلبانه‌شان می‌گوید: «حس انسان‌دوستی و نوع‌دوستی در نهاد هر انسانی وجود دارد و ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم. همیشه به این موضوع فکر می‌کردم که چرا بچه‌ها باید کار کنند و چه آسیب‌هایی تهدیدشان می‌کند. وقتی با دوستانم درباره این موضوع صحبت کردم، متوجه شدم آنها هم همین دغدغه را دارند و برای همین تصمیم گرفتیم با کمک یکدیگر، فکری به حال کودکان‌کار کنیم. این کاری نبود که بتوانیم به تنهایی از پس آن بر بیاییم. بنابراین، یک گروه کوچک داوطلبانه تشکیل دادیم و از آن روز در حال فعالیت‌های تحقیقاتی و اجرایی در این زمینه هستیم.» محدثه تهیه غذا برای کودکان‌کار را یک تیر و دو نشان می‌داند: «اسراف در فرهنگ ما گناه است و باید با قناعت سعی کنیم امکانات و منابع خودمان را در اختیار دیگران هم بگذاریم. تمام تلاش‌مان این است که با همکاری نهادها و سازمان‌های داوطلبانه دیگر، طرح جمع‌آوری غذای دانشگاه‌ها را گسترش بدهیم تا به این‌ترتیب هم از اسراف جلوگیری شود هم غذاها را به دست نیازمندان واقعی برسانیم.»
لطفاً از ما حمایت کنید
«عطیه عرب» یکی دیگر از اعضای گروه فعالان انجمن علمی است که از استان مرکزی به تهران آمده و در حال حاضر ترم ۶ رشته اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی است. وقتی از عطیه می‌خواهم درباره ورودش به این گروه بگوید توضیح می‌دهد: «وقتی به تهران آمدم تعداد زیاد کودکان‌کار توجه‌ام را جلب کرد. خیلی حس بدی داشتم که لباس گرم تنم بود، اما آنها در سرما می‌لرزیدند. یا من غذای گرم می‌خوردم، در حالی که در همین نزدیکی، کودکان کار گرسنه بودند. به همین دلیل همیشه به دنبال راهی برای کمک به این افراد بودم تا اینکه زمزمه تشکیل یک گروه مردمی بین بچه‌ها را شنیدم.» عطیه با اشاره به لزوم حمایت از گروه‌های مردم‌نهاد ادامه می‌دهد: «ما چند جوان کم‌تجربه هستیم که نیاز به حمایت مسئولان و نهادهای مختلف داریم. اگر ۵ دختر به تنهایی می‌توانند ده‌ها کیلو میوه و غذا را ساعت‌ها دستشان بگیرند و پای پیاده کل منطقه را طی کنند تا مواد خوراکی را به دست کودکان‌کار برسانند، قطعاً با حمایت مسئولان و نهادهای ذی‌ربط می‌توانند اثرگذارتر عمل کنند. باور داریم که می‌توانیم با تکیه بر نیروی جوانی و شور و اشتیاقی که داریم، گام‌های بزرگ‌تری در راه حمایت از کودکان‌کار برداریم.»
به دنبال طبخ غذای خانگی
«دغدغه دانشجو، تحقیق و پژوهش است و ما از این ظرفیت استفاده کردیم تا از دریچه آسیب‌شناسی وارد زندگی کودکان‌کار شویم.» این را «نفیسه خلیلی»، مدیر خانه تسنیم محله ساعی و عضو گروه فعالان انجمن علمی، می‌گوید و ادامه می‌دهد: «به دنبال پیدا کردن راه‌حل‌های اساسی برای رفع مشکلات کودکان کار هستیم و در این راه از کمک استادان اقتصاد، جامعه‌شناسی و فعالان فرهنگی بهره گرفته‌ایم. در کنار این کار تحقیقاتی، بچه‌ها در یک مدت زمان مشخص، غذای اضافی و دست‌نخورده سلف‌سرویس دانشکده را به دست کودکان‌کار منطقه رساندند و مدتی بعد با تهیه دستکش، شال گردن و کلاه، این بچه‌ها را آماده فصل سرما کردند. اگر خیّران پای کار بیایند می‌خواهیم با تهیه پوشاک نو و کتاب‌های داستان برای کودکان‌کار منطقه، به استقبال از بهار برویم.» خلیلی با اشاره به محدودیت امکانات این گروه برای انجام فعالیت‌های خیرخواهانه ادامه می‌دهد: «متأسفانه تاکنون سرایی برای فعالیت نداشتیم اما با راه‌اندازی سرای محله ساعی شاید بتوان فضایی را در نظر گرفت که بانوان فعال و خیر منطقه در آن آشپزی کنند و این غذاهای خانگی را به دست کودکان‌کار منطقه برسانیم.»
منبع:
دیدگاه خود را درباره این نوشته با دیگران در میان بگذارید:
یا اگر در سایت عضو نیستید، می‌توانید به عنوان میهمان دیدگاه خود را بفرستید: