نوروز، ميراث ارزشمند نياكان فرهنگ‌ پرور ماست و به معناي روزنوست. روزي كه بهار باز‌آفريده مي‌شود و طبيعت، تجديد حيات خود را آغاز مي‌كند. هماهنگی و همدلی انسان و طبیعت، امری نیست که فقط با مشاهده بهار صورت گرفته باشد، اما بی شک این امرِ شگفت آور و تهییج کننده یعنی احیاء جهان پس از پایان زمستانِ سرد و سیاه و مرگ آور، خود آغازگاهی شد برای حرکت در جهتِ معنابخشی به جهان و درک کائنات به شکل و صورتی که انسان توانایی مقابله با زمان را بیابد.

بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار

خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار

سخن سرایان پارسی زبان، گاهی با نگاه به زیبایی های طبیعت، تراوشات و اندوخته های ذهنی را که سرشار از شادابی و طراوت است، در قالبی موزون به هم می آمیزند که با فراز و نشیب های روزگار نه تنها غباری بر آن نمی نشیند؛ بل با قامت بلند، قیامت به پا می کنند.